In Bad

…en zo til ik een bloot spartelende baby met twee handen onder zijn okseltjes naar het badje…

Milieubewust en anti-chemische-stoffen als ik ben, kies ik graag voor een ecologisch verantwoord luiermerk. En hoewel ik op zich blij ben met de wetenschap dat geen schadelijke stoffen de tere babybillen van mijn zoon treiteren, moet ik toegeven dat de pasvorm wat te wensen overlaat. 

Ook nu, terwijl Keye net aan de andere borst begint te drinken, even stilhoudt, met één oog naar me kijkt, en vervolgens vakkundig naast zijn luier poept. Natuurlijk in zijn (lees: mijn) favoriete pakje met schattige kleine sterren en planeten, het enige zichtbare resultaat van mijn onafgemaakte studie natuurkunde met vervlogen droom om astronaut te worden. In paniek kijk ik naar de gele vlek die zich als een zichtbare zonnewind tussen de planeten verspreidt.

Snel koppel ik Keye los en ren naar boven. Op het verschoonkussen neem ik de schade op en concludeer dat er maar 1 ding op zit: in bad.

Normaal doe ik het badje graag samen met mijn vriend. Maar hee, als goede moeder zou ik dit toch alleen moeten kunnen? Hoe doen alle alleenstaande moeders dit anders? (respect!)

Keye ligt al half uitgekleed op het met poep besmeurde verschoonkussen. Even overweeg ik hem te laten liggen, maar…: ‘nooooit weglopen bij de commode!’ hoor ik mijn moeders stem in mijn hoofd klinken. Dus leg ik Keye -met verschoonkussen en al- op mijn bed en loop naar de badkamer om het badje te vullen.

Denkbeeldig dank ik die- of datgene hierboven die verantwoording heeft voor het feit dat ik een baby heb die alles best lijkt te vinden. Vrolijk brabbelend ligt hij te wachten voor wat mama nu weer voor hem bedacht heeft.

Een goede voorbereiding is het halve werk, denk ik, terwijl ik het badje vol laat lopen en mijn hoofd breek over hoe deze goede voorbereiding er dan uit zou moeten zien.

Een badcape in elk geval, en een hydro-doek, en ik hang ze netjes naast het badje. Dan nog de baby. Ik ontdoe hem van de ergste poep en bedenk me dat die hydro-doek eigenlijk mee had gemoeten om hem lekker warm ingewikkeld naar het bad te kunnen dragen zonder zelf vies te worden van de resterende poep op zijn billen. Dan maar zonder dus en zo til ik een bloot spartelende baby met twee handen onder zijn okseltjes naar het badje. Het is tenslotte maar een klein stukje.

Eenmaal in bad kijkt hij me ontspannen aan met zijn grote kraaloogjes en genieten we allebei van zijn badje. Maar…we zijn hier natuurlijk met een doel! Dus zoek ik de zeep en spot hem links van me, net iets te ver weg voor mijn vrije hand. Onhandig wissel ik van hand onder zijn hoofdje. Zonder hem echt goed vast te hebben doe ik een schietgebedje dat hij geen rare bewegingen maakt, terwijl mijn andere arm zich zo ver mogelijk uitstrekt naar de zeep… hebbes. Puntje voor de voorbereidingslijst. 

Na uitgebreid alle plooitjes en handjes zorgvuldig schoon te hebben geboend besluit de kramp in mijn linkerhand dat het mooi is geweest en pak ik de klaargehangen badcape. Terwijl ik die onder mijn kin klem zie ik stofpluizen en kattenharen zitten. ‘Welke idioot legt er een vieze badcape in de kast?!’ roep ik hardop, en hoewel ik weet dat ik zonder twijfel de enige in huis ben die zich met de was bemoeit voelt het toch lekker om een denkbeeldig ander persoon de schuld te kunnen geven.

Dan maar even alleen gewikkeld in de hydro doek snel een schone badcape pakken. Die kleine van mij krijgt later vast een ijzeren weerstand.

We lopen naar het aankleedkussen dat - oh nee- nog besmeurd met poep op het bed ligt. Met Keye in de ene arm, pak ik een schone kussenhoes met de andere arm en pruts die onhandig met 1 hand om het kussen heen.

Zelfs voor easy Keye is het gehannis nu een beetje langdradig aan het worden, en terwijl ik hem liefdevol insmeer met babyolie zet hij het op een brullen en zwaait wild met armen en benen. 

Nog glibberig van de olie zoek ik naar een geschikte romper in de commode-la, die nog slechts gevuld is met maatje 56 en nee, daar past hij nu echt niet meer in… Ik wil naar de droger lopen maar de stem van moeders houdt me wederom tegen - Noooooit….’ Gelukkig word ik gered door een nog volle logeerkoffer naast me op de grond waar ik een geschikte romper uit tevoorschijn kan vissen. Iets met goede voorbereiding dus.

Als Keye eenmaal weer is aangekleed is hij weer zijn allerliefste zelf. Trots en voldaan dat ik dit ‘varkentje’ alleen heb gewassen druk ik Keye tegen me aan terwijl ik een heerlijke frisse babygeur opsnuif.

Hij boert, spuugt een grote golf brokkelige melk over zijn schone pakje en kijkt me met een stralende glimlach aan. Hij weet het in elk geval goed te verkopen.